Πώς θα κινηθούμε;

Φοιτητικό κίνημα

Ζητείται συνέχεια


Μπορεί κάποιος βιαστικός να υποστηρίξει ότι τέσσερις με πέντε χιλιάδες διαδηλωτές σε μια πανεκπαιδευτική πορεία δεν είναι αριθμός που εμπνέει αισιοδοξία για το μέλλον. Οποιος, όμως, γνωρίζει τον τρόπο που αναπτύσσεται το φοιτητικό κίνημα θα υποστηρίξει πως η εικόνα του πρώτου πανεκπαιδευτικού συλλαλητήριου την περασμένη Πέμπτη δεν ήταν απογοητευτική. Αντίθετα, μπορεί να θεωρηθεί μια καλή αρχή, η οποία πρέπει να έχει τη δέουσα συνέχεια.

Φυσικά, μιλάμε για το φοιτητικό κίνημα, αφού οι μεν εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απουσίαζαν, οι δε πανεπιστημιακοί, παρά τις αποφάσεις που παίρνει η ΠΟΣΔΕΠ, δεν είναι στρώμα που θα κατέβει στο δρόμο. Οι μαθητές από την άλλη, μολονότι υπάρχουν ακόμα αρκετές καταλήψεις, δεν έχουν βρει έναν κοινό τόπο αιτημάτων και διεκδικητικής τακτικής.

Και βέβαια, δεν πρέπει να παραβλέψουμε τη διαλυτική τακτική των δυνάμεων του Περισσού, που για μια ακόμη φορά προσπάθησαν να διασπάσουν το κίνημα, οργανώνοντας κομματική συγκέντρωση στην Ομόνοια, στην οποία προσπάθησαν να μαντρώσουν και ελάχιστους φοιτητικούς συλλόγους στους οποίους πλειοψήφισε το πλαίσιο της ΠΚΣ. Καμαρώνουν μάλιστα γι’ αυτή τη διασπαστική τακτική, γράφοντας στην κομματική τους φυλλάδα τους συλλόγους που αποφάσισαν να συγκεντρωθούν στην Ομόνοια, λες και τα μέλη των άλλων συλλόγων, της πλειοψηφίας, που αποφάσισαν να συγκεντρωθούν στα Προπύλαια, παραδοσιακό χώρο έναρξης των φοιτητικών συλλαλητηρίων, έχουν κάποιο λοιμώδες νόσημα και φοβούνται μη κολλήσουν οι Κνίτες.

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τι κάνει η θλιβερή ηγεσία του Περισσού που ενδιαφέρεται μόνο για το κομματικό μαγαζί και όχι για το κίνημα. Το ζήτημα είναι να αναπτυχθεί ξανά η αγωνιστική δυναμική μέσα στο φοιτητικό κίνημα. Τότε, οι θλιβεροί διασπαστές θα βρεθούν και πάλι στη γωνία, όπως έγινε και στους προηγούμενους αγωνιστικούς γύρους. Την ερχόμενη εβδομάδα θα γίνουν και πάλι γενικές συνελεύσεις, ενόψει και του γιορτασμού του Πολυτεχνείου. Αυτές οι συνελεύσεις θα είναι ένα πρώτο «κρας τεστ» για το αγωνιστικό ρεύμα, για το «μπλοκ των καταλήψεων».
Τα ανοιχτά θέματα είναι πολλά. Δεν είναι μόνο η νομιμοποίηση των κολεγίων, που θα βάλει ταφόπλακα στο άρθρο 16. Είναι και η εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο με τον οποίο το φοιτητικό κίνημα έχει ανοιχτούς λογαριασμούς. Σ’ αυτούς τους στόχους πρέπει να επικεντρωθούν οι αγωνιστικές δυνάμεις.

Αναρτήθικε από το site της οργάνωσης ''ΚΟΝΤΡΑ''